Kacey Musgraves
Nowe punkty widzenia Kacey Musgraves
W ostatnich tygodniach wiele mówiło się o tym, jak nowa płyta Beyoncé miała uzdrowić skostniałą scenę amerykańskiego country. Tymczasem Kacey Musgraves realizuje tę pracę u podstaw na wielu różnych płaszczyznach już od jej wielkoformatowego debiutu z 2013 roku. W połowie marca wokalistka wydała swoją piątą płytę Deeper Well, która po raz pierwszy w tak całościowy sposób prezentuje Musgraves w pierwszej kolejności jako piosenkarkę folkową, choć ze względu na downbeatowy charakter materiału i operowanie przestronnym pogłosem można by go z powodzeniem opisać jako dream folk. Tematyka krążka oscyluje wokół odkrywania siebie na nowo i zdobywania innego punktu widzenia. Nie jest to być może najbardziej błyskotliwa i melodyjna odsłona Musgraves, ale raczej wyciszające doświadczenie skutecznie operujące pewną niedającą się zakwestionować poetyką i stylistyczne przedłużenie magnum opus artystki — Golden Hour z 2018 roku.
Golden Hour
2018
MCA Nashville
Kacey Musgraves była powszechnie uznawana za nadzieję sceny amerykańskiego country, gdy w 2018 zapowiedziała swoją trzecią płytę Golden Hour, która przyniosła dość zdecydowaną zmianę radiowej neo-tradycyjnej produkcji w stronę jednocześnie soft rocka, dream popu i disco. Musgraves z pomocą dwóch utalentowanych producentów o szerokich horyzontach Iaan Fitchuka i Daniela Tashiana za jednym zamachem uwolniła od stereotypowego brzmienia muzyki z Nashville zarówno swój songwriting, jak i brzmienie. Jeśli kiedykolwiek rzuciliście cokolwiek akurat robiliście, by zatopić się w złotych promieniach golden hour, ta płyta może stanowić muzyczne przedłużenie tego przyjemnego zjawiska. Często mówi się, że to negatywne doświadczenia są tymi bardziej pobudzającymi kreatywnie, a tymczasem na tym krążku Musgraves potrafiła adekwatnie przekuć na swoją muzykę czystą radość — niekiedy może tylko odrobinę podszytą melancholią. To płyta napisana, zaaranżowana i zaśpiewana z wyjątkową czułością, bezpretensjonalnie, ale z wyobraźnią. Piosenkarka od samego początku była niepokorna, ale Golden Hour nie zawierał w sobie jednoznacznych protest songów — sam w sobie był manifestem kreatywnej niezależności i emanacją energii twórczej. Choć krążek nie obfitował w klasycznie rozumiane przeboje, stanowił szerokie otwarcie muzyki Musgraves na nową publikę. Docenili go także krytycy — płytę licznie wymieniano w podsumowaniach końcoworocznych od Pitchforka po Rolling Stone’a, a w lutym kolejnego roku artystka zdobyła najważniejszą ze wszystkich statuetek Grammy — za najlepszy album roku.
Nasza selekcja:
Deeper Well
2023
Interscope
Na nowym krążku Deeper Well piosenkarka po raz kolejny połączyła kreatywne siły z dwoma zaprzyjaźnionymi producentami — Tashianem i Fitchukiem, dzięki którym przed pięcioma laty udało jej się skutecznie odejść od brzmienia neotradycyjnego country w stronę mariażu folku i soft rocka. Po synkretycznym flircie z disco i synth popem na Star-Crossed, na nowej płycie artystka zdaje się wracać do organicznego matecznika, choć po raz pierwszy w jej dyskografii jej brzmienie jest jednoznacznie folkowe. Musgraves ucieka na wieś, koncentruje się na sobie, szuka oczyszczenia, nowych znaczeń i sensów. Stylistycznie buduje coś nowego na mocnym fundamencie psychodelicznego Golden Hour — znów może usiąść z gitarą akustyczną i wykonać cały materiał solo dla siedzącej w kręgu kameralnej grupki słuchaczy. Takie przynajmniej wrażenie można odnieść, obcując z tą intymną i wyciszającą płytą. Tytułowy utwór stanowi do tego doświadczenia doskonałe wprowadzenie — jest subtelny i nienachalny, ale jednak z rachitycznym refrenem po kilku odsłuchach można się zaprzyjaźnić. Songwriting Musgraves jest tu być może odrobinę zbyt dosłowny, ale jeśli ma mieć też znaczenie terapeutyczne, taki właśnie musi być.
Are You Sure?
2015
Mercury Records
Drugi krążek Kacey Musgraves, wydany w 2015 roku Pageant Material, to najpewniej najbardziej dowcipna pozycja w jej dotychczasowej dyskografii. Po pozytywnym przyjęciu buntowniczego debiutu, piosenkarka postanowiła kontynuować wtykanie kija w mrowisko. Kijem jest tu konfrontowanie się z pustymi konwencjami wynikającymi z dawnego porządku, a mrowiskiem — społeczeństwo. Robi to bezpośrednio, ale zawsze z błyskotliwą puentą. Rolę takiej właśnie puenty w odniesieniu do całego albumu pełni najpewniej ukryty utwór bonusowy — Are You Sure? wykonane w duecie z żywą legendą country — Willie’m Nelsonem. Nie bez powodu zresztą, bo numer jest coverem nagrania Nelsona wydanego oryginalnie na jednej z jego pierwszych płyt na początku lat 60. Podszyta goryczą i melancholią kompozycja, o kimś niegdyś bardzo bliskim, kto oddalił się od nas na dobre, ponad pół wieku później nie straciła nic na aktualności. Delikatny wokal Musgraves doskonale dopełnia szlachetnie wyważoną melorecytację Nelsona, a organiczny, acz strojny anturaż umiejscawia utwór gdzieś poza czasem.
Follow Your Arrow
2013
Mercury Records
Choć pierwsze próby wydawnicze Kacey Musgraves wydawały się mocno konwencjonalne, jej pełnoprawny debiutancki album Same Trailer Different Park z 2013 roku był głosem dalece odbiegającym tematycznie od konserwatywnego punktu widzenia kojarzonego z estetyką muzyki country. Jeden z singli promujących krążek zatytułowany Follow Your Arrow wywołał wówczas w purytańskim USA spore kontrowersje — stacje country odmawiały dodania go do swoich plejlist, bo piosenka w dość jednoznaczny sposób wyrażała wsparcie dla społeczności LGBTQ, a w trakcie występu na Country Music Awards ocenzurowano fragment tekstu, w którym piosenkarka radzi, żeby (jeśli ktoś tylko ma ochotę) zapalić jointa i ochłonąć. Upbeatowy numer do dziś stanowi najpewniej jeden z najbardziej prostolinijnie przebojowych fragmentów dyskografii piosenkarki. Choć w ostatnim czasie muzyka Musgraves utraciła w dużej mierze polityczny charakter, kilka lat później wokalistka wystąpiła gościnnie jako jurorka w amerykańskim show RuPaul’s Drag Race. Tam zaprzyjaźniła się z kilkoma uczestniczkami dragowego show, one zaczęły pojawiać się na jej koncertach, a zwyciężczyni sezonu Symone wystąpiła nawet w teledysku Kacey do utworu Simple Times z krążka Star-Crossed.
Kurtek Lewski
