Startuje Festiwal Filmowy Korelacje!
Już dzisiaj startuje Festiwal Filmowy Korelacje! To wyjątkowe wydarzenie łączy polską klasykę filmową z autorską narracją słynnych mistrzów słowa, całkowicie redefiniując sposób odbioru kina
Główna idea festiwalu polega na prezentowaniu zarówno ikonicznych, jak i nieco zapomnianych polskich filmów w zupełnie, nowatorskiej formule. Festiwalowym seansom towarzyszy autorska narracja w wykonaniu pisarzy, poetów i innych niezwykle utalentowanych artystów. Co ważne, nie jest to standardowa audiodeskrypcja, lecz subiektywne i emocjonalne oprowadzanie po filmie. Autorzy interpretują obrazy w osobisty, wyrazisty sposób, dzięki czemu widzowie mogą doświadczać filmów „oczami narratora”, zyskując całkowicie nowe spojrzenie na dobrze znane dzieła.
Festiwal nie tylko odświeża słynne polskie tytuły, ale także poszerza definicję kultury dostępnej. Autorskie narracje są bowiem prezentowane zarówno w formie nagrań głosowych, jak i napisów SDH (dla osób niesłyszących), co umożliwia wszystkim równy dostęp do sztuki filmowej.
Z okazji startu festiwalu przygotowaliśmy dla Was pozycje, których absolutnie nie możecie przegapić w programie.
Rejs, reż. Marek Piwowski
Rejs to jedna z najbardziej kultowych polskich komedii w historii. Film, zrealizowany metodą bliską paradokumentowi i w dużej mierze oparty na improwizacji aktorów (w tym naturszczyków), stanowi bezprecedensową metaforę życia w okresie PRL-u.
Fabuła koncentruje się na tytułowym rejsie statku wycieczkowego po Wiśle, na którego pokładzie pojawia się pasażer na gapę, omyłkowo wzięty za instruktora kulturalno-oświatowego. Z czasem coraz pewniej wciela się on w narzuconą mu rolę, organizując komiczne zebrania, wybory rady rejsu, a przede wszystkim – szereg absurdalnych zabaw, w tym słynną uroczystość z okazji urodzin kapitana.
Rejs bez wątpienia przeszedł do historii polskiego kina jako dzieło oryginalne i brawurowe, pełne ikonicznych gagów. Film jest skarbnicą kultowych cytatów, w tym słynnych tekstów inżyniera Mamonia, które na stałe weszły do języka Polaków. W tym abstrakcyjnym humorze kryje się niezwykle trafna alegoria, obnażająca wady ówczesnego ustroju politycznego oraz absurdy aktualnej rzeczywistości.
Pokazowi towarzyszyć będzie autorska narracja Matyldy Damięckiej, słynnej artystki wizualnej i performerki. Jej unikalny komentarz, pełen satyrycznego podejścia i celnych obserwacji, wzbogaca odbiór kultowej komedii Marka Piwowskiego, wprowadzając dodatkowe warstwy ironii, uwypuklając portret społeczeństwa i humor reżysera.
Szymon Mazurkiewicz
Dług, reż. Krzysztof Krauze
Kolejna pozycja została idealnie dopasowana na aktualną pogodę, czyli film o tym jak jedna zła decyzja potęguje kolejne…
Polska lat 90, mróz i odcienie szarości. Historia z pozoru akademicko-obyczajowa. Dwóch przyjaciół Adam (Robert Gonera) i Stefan (Jacek Borcuch) stawiają swoje pierwsze kroki w dorosłym świecie. Wymyślili idealny biznesplan, który w ich oczach ma zapewnić im bogatą i świetlaną przyszłość. W młodych chłopakach widać zapał, ambicje i szczerość. Wszystko idzie po ich myśli do czasu… Stefan przypadkowo napotyka przyjaciela z dawnych lat Gerarda (Andrzej Chyra). Postawny mężczyzna w garniturze, przedstawiający się jako obrotny biznesmen, ale czy na pewno można mu zaufać?
Historia została oparta na autentycznych wydarzeniach, opublikowanych w reportażu „Życia”. Kryminał, trzymający widza w napięciu przez cały seans, ukazując, co szantażowani ludzie są w stanie zrobić, nie mając już nic do stracenia.
Ciężka tematyka filmu i wszechobecna jesienna chandra może być momentami zbyt przygnębiająca, dlatego z pomocą przychodzi słynny pisarz i felietonista – Michał Witkowski.
Jego autorska narracja przeprowadza nas przez film w sposób kojący i umożliwia jego odbiór w zupełnie inny sposób. W stresowych momentach głos pisarza jest wsparciem. Jego komentarz jest precyzyjny i dowcipny, wprowadzając poczucie wspólnego przeżywania seansu.
Alicja Glebow
Filmy dokumentalne Władysława Ślesickiego
Dla większości widzów Władysław Ślesicki kojarzony jest przede wszystkim z głośną adaptacją filmową powieści „W pustyni i w puszczy”. Produkcja przyniosła reżyserowi ogromną popularność, bowiem w kinach obejrzało ją ponad 30 milionów widzów. Jednak naturalnym medium, w którym Ślesicki czuł się najlepiej, był film dokumentalny. Reżyser opanował jego materię do perfekcji, trwale odciskając swoje piętno w tym gatunku.
Ślesicki rozpoczynał karierę w Wytwórni Filmów Dokumentalnych, szybko stając się jednym z czołowych twórców Polskiej Szkoły Dokumentu. W swojej twórczości skupiał się na poetyckim portretowaniu nierozerwalnej więzi człowieka z naturą. Przyroda w filmach Ślesickiego pełni kluczową rolę, będąc ukazaną niemal jako byt wyższy i naturalny kompan naszej egzystencji. Reżyser był niezwykle uważnym obserwatorem, co bezpośrednio przekładało się na jego dzieła, będące cichym rejestr ulotnych chwil, często pozostawionych bez dialogów.
W ramach festiwalu zaprezentowane będą takie dokumenty jak:
- Rodzina człowiecza, czyli surowy, melancholijny zapis jednego dnia z życia rodziny chłopskiej żyjącej na Pojezierzu Augustowskim. Historia opowiadana jest wyłącznie poprzez obrazy, naturalne dźwięki i drobne gesty bohaterów. FIlm jest jednym z najbardziej cenionych dzieł twórcy, przynosząc mu prestiżową nagrodę Lwa z San Marco na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji.
- Chyłe Pola, będące impresyjnym portretem życia mieszkańców terenów Bieszczad. W charakterystycznym dla siebie stylu reżyser z dużą wrażliwością obserwuje ich pracę i codzienne rytuały, głęboko powiązane z wymagającą, górską przyrodą.
- Opowieść o drodze, ukazująca drogę jako swoistą metaforę zmian występujących w powojennej Polsce, przedstawiając żmudny i czasochłonny, lecz niezwykle satyfsakcjonujący proces odbudowy.
Pokazom dokumentalnego tryptyku Władysława Ślesickiego towarzyszyć będzie autorska narracja Małgorzaty Lebdy. Ceniona polska poetka i prozaiczka, laureatka m.in. Nagrody Literackiej Gdynia i Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, w swojej twórczości często osadzonej w przyrodzie i cielesności, charakteryzuje się wyjątkową wrażliwością na krajobraz i przemijanie.
Organiczna i poetycka narracja perfekcyjnie współgra z wrażliwością Ślesickiego, rozmawiając z dokumentem poprzez to, co fundamentalne. Obecność artystki wynosi bazową, humanistyczną poetykę filmów reżysera na jeszcze wyższy poziom, umożliwiając nowy wymiar odbioru tej klasyki polskiego dokumentu.
Szymon Mazurkiewicz
To tylko Rock, reż. Paweł Karpiński
Do klasyków kina czasem trudno wrócić – zwłaszcza gdy mowa o niszowym, polskim filmie muzycznym. Festiwal Korelacje daje jednak szansę spojrzeć na takie produkcje z nowej perspektywy, często wręcz niezbędnej, by zdmuchnąć warstwę osiadłego kurzu. Bo gdy film nieubłaganie się starzeje, odpowiedzią na wszystkie zarzuty staje się świeża, autorska narracja.
Reżyser stara się oddać atmosferę buntu, ukazując lata 80. jako czas intensywnych przemian. Poznajemy Sylwię, wokalistkę niszowego rockowego zespołu, którą podczas jednego z koncertów zauważa znany tekściarz, Krzysztof Marczak. Oferuje jej wielką karierę, której pierwszym krokiem ma być występ na młodzieżowym festiwalu muzycznym. Równolegle śledzimy losy Majki, uznanej gwiazdy telewizji, której kariera powoli dogasa – z czym piosenkarka z trudem się godzi. Obie te opowieści doskonale ilustrują funkcjonowanie bezwzględnej machiny show-biznesu, uwypuklając, jak krwiożercza jest to branża, zwłaszcza dla młodych i nieświadomych reguł gry.
Interpretacje myśli bohaterów przyjmują formę głosu Doroty Masłowskiej. Jej bezkompromisowa ocena rzeczywistości idealnie sprawdza się również w tym wariancie. Autorka interpretuje sytuacje bez ogródek, nadając im przy tym silny, satyryczny wydźwięk. W narracji pojawiają się również gry słowne, które doskonale dopełniają współczesne postrzeganie tej historii.
Film To tylko Rock zgromadził legendy polskiego kina na jednym ekranie: Krystynę Jandę, Grażynę Trelę, Zdzisława Wardejna i Piotra Fronczewskiego. Jeżeli planujecie odświeżyć tę pozycję, to tylko i wyłącznie z autorską narracją Doroty Masłowskiej.
Alicja Glebow