E-Saggila
Dźwięk zautomatyzowanej maszynerii, chłodny dystopijny ambient, bezlitosna progresja uderzeń stopy; szalona, a jednocześnie usystematyzowana dynamika utworów. Są to słowa, które najczęściej pojawiają się w mojej głowie, gdy opisuję brzmienie jednej z najbardziej charakterystycznych i oryginalnych współczesnych producentek muzyki elektronicznej. E-Saggila znana jest z łamania konwencji i balansowania na krawędzi ostrza zwanego left-fieldem.
Artystka już w młodym wieku wychodziła z założenia, że należy osłuchać się z szeroką gamą gatunków muzyki i już w wieku 13 lat produkowała muzykę na swoim PC, co z pewnością miało ogromny wpływ na jej trudne do sklasyfikowania brzmienie. Rita Mikahel 27 stycznia wydała swój najnowszy krążek Gamma Tag. Jest to siedem utworów, które dowodzą, że po tej stronie left-fieldu wciąż wymyka się klasyfikacji gatunkowej.
Gamma Tag
Northern Electronics
2024
Najświeższe wydanie na labelu Northern Electronics. Nie jest to zawrotne tempo, nie są to breakcore’owe dekonstrukcyjne eksperymenty ani też atakujące breakbeat techno. Aranżacje na Gamma Tag są nieco bardziej spokojne, zahaczające o dub techno. Jednak jest to mutacja tego gatunku, w której rytm jest niepokojący, kanciasty i nienaturalny, a tło poprzeszywane jest żrącymi plamami kwaśnych synthów. Z całego albumu najbardziej wyróżnia się niezwykle dynamiczny Every Voice at Once, który brzmi niezwykle wznosząco, z syntetycznie funkowego intra wpadając w pęd hatów, który w połączeniu ze żrącymi motywami oraz przestrzennym tłem tworzy niesamowicie porywającą kompozycję.
Godne uwagi:
Dedicated To Sublimity
2018
BANK NYC
Pierwszy krążek Rity, który miałem przyjemność sprawdzić. Pamiętam, że przynosząc utwór Glass Wing na Ultradźwięki, opisywałem brzmienie płyty jako dystopijne i cyberpunkowe. Te skojarzenia mocno rezonują z estetyką betonowych megamiast z filmu Ghost In The Shell (1995). Charakterystyka dźwięku świetnie współgra z nihilistyczną wizją przyszłości, w której nasze ciała to produkty, symbole statusu, a granica pomiędzy człowiekiem a maszyną zaciera się.
My World My Way
2019
Northern Electronics
Moje ulubione wydanie, łączące eksperymentalny breakcore z breakbeat techno, gdzie każde uderzenie stopy to metodyczny marsz ku zniszczeniu. Tytułowy utwór to 190BPM czystej maszynowej nawałnicy, z motywami bliskowschodnimi, nawiązującymi do pochodzenia artystki. Crimson Liquesence natomiast to mroczny, szorstki i nieustępliwy w swej dynamice utwór, który przywołuje na myśl marsz potężnego bojowego mecha, który z każdym krokiem miażdży swoim ciężarem infrastrukturę.
Razor view
2022
Broyal
Chaotyczny, psychotyczny, i niezwykle taneczny a jednocześnie bardzo noise’owy utwór rozwijający się w szorstkie, zglitchowane piekło z nieco reggaeton’ową progresją.
Singiel ten to owoc współpracy francuskiego producenta Brodinskiego (Louis Roge) z Ritą. Od pierwszego odsłuchu, zapadł w mojej pamięci jako jeden z najbardziej wyraźnych przykładów left-fieldowej kreatywności w dyskografii obu artystów.
Kuba Czechorowski