Milena Agus „Póki rekin śpi ” (Agata Walicka)

 Milena Agus  "Póki rekin śpi "

wyd. W.A.B.

 Agata Walicka

Niewielka objętościowo książka zaskakuję bogactwem tematów, wątków i bohaterów.  To opowieść o tym, że bierne godzenie się na nieszczęśliwy los zawsze przynosi tylko ból i rozczarowanie.

Rodzina Sevilla Mendoza mieszka na Sardynii ponoć od epoki paleolitu.  Nie należą do zbyt szczęśliwych. Ich losy są ponure i przygnębiające. Narratorka opisuje skrajnie różne charaktery członków swojej rodziny. Każdy z bohaterów przedstawiony jest jako ofiara podporządkowana swojemu oprawcy. Mimo świadomości, że mogą w swoim życiu coś zmienić, naprawić –  nie potrafią, a może nie chcą, dlatego żadne z nich nie może wyrwać się z tytułowej paszczy rekina.

W książce pojawiają się liczne rozważania i przemyślenia na temat Boga i miłości. Ale przede wszystkim jest ona próbą znalezienia odpowiedzi na pytanie, jak wyrwać się z paszczy rekina w której zawarte są wszystkie negatywne elementy życia, i czy w ogóle jest to możliwe. 

Książka wprowadza czytelnika w melancholię i zadumę, zmusza do refleksji nad własnym życiem. Nie jest kolejną uroczą opowieścią o banalnym szczęśliwym zakończeniu. Ale moim zdaniem mimo całej złości i przygnębienia jakie wywołała u mnie ta opowieść, warto czytać tak smutne książki. Pokazują one że zawsze może być gorzej. Jest depresyjna, ale napisana tak pięknie, że po dłuższej chwili zastanowienia się dodaje otuchy i zachęca do działania.

Porównując swoje życie do losów rodziny Sevilla Mendoza można sobie uświadomić jak wspaniałe jest życie i że powinno się cieszyć i doceniać to co się ma. W książce nie ma wprost radosnego przesłania ale kończy się ona tak jakby właśnie miało się pojawić, co daje nadzieje na to, że z paszczy rekina może się wyrwać.