Skunk Anansie

Formację Skunk Anansie powołali do życia w lutym 1994 roku niepokorna wokalistka Deborah Skin Dyer, basista Richard Cass Lewis, gitarzysta Martin Ace Kent oraz najbardziej doświadczony z całej czwórki perkusista Robbie France. Pierwszy koncert grupy odbył się już miesiąc później w londyńskim klubie Splash, natomiast debiutancka autorska kompozycja zespołu ukazała się jeszcze pod koniec tego samego roku i nazywała się Little Baby Swastikkka, co od początku pokazywało, że Skin w swoich tekstach niekoniecznie podejmować się będzie łatwych tematów. 

 

 

Zanim w ogóle doszło do wydania debiutanckiego albumu Skunk Anansie, zespół dostąpił niemałego zaszczytu – do współpracy nad jedną z wersji swojego najnowszego singla zaprosiła ich na początku 1995 roku Björk. Ta kolaboracja układała się na tyle dobrze, że podczas telewizyjnej premiery utworu Army Of Me islandzka artystka pojawiła się na scenie właśnie w towarzystwie członków brytyjskiej formacji.

 

 

We wrześniu 1995 roku światło dzienne ujrzał krążek Paranoid & Sunburnt, debiutanckie wydawnictwo zespołu Skunk Anansie. Płyta wypełniona mocnym gitarowym graniem i niezwykle ekspresyjnym wokalem Skin szybko zweryfikowała poglądy dużej części ówczesnych krytyków muzycznych, którzy po formacji, na czele której stoi czarnoskóra wokalistka, spodziewali się muzyki soul. W ciągu niecałego roku od opublikowania, album zyskał również na Wyspach Brytyjskich status złotej płyty.

 

 

Płyta Paranoid & Sunburnt przyniosła także pierwsze wyróżnienia w formie muzycznych nagród – New Musical Express uznał grupę za jeden z najgorętszych zespołów, a branżowy tygodnik Kerrang! wybrał Skunk Anansie na brytyjską formację 1995 roku. Ten drugi plebiscyt okazał się mieć szczególne znaczenie, jako że na gali wręczenia właśnie tej nagrody zespół poznał się z Markiem Richardsonem, który w składzie grupy zastąpił Robbiego France'a, który w tamtym czasie przeniósł się do niemieckiej synthpopowej formacji Alphaville.

Skunk Anansie nie zamierzali zwalniać tempa. Już w maju 1996 roku, a więc zaledwie siedem miesięcy od wydania debiutanckiego albumu, na rynku pojawiła się płyta Stoosh, którą w całości wyprodukował Garth Richardson, który cztery lata wcześniej pełnił taką samą rolę w przypadku legendarnego pierwszego albumu zespołu Rage Against The Machine. Skin, która spotkała się z krytyką za polityczne teksty na krążku Paranoid & Sunburnt, szykując piosenkę Yes It's Fucking Political na otwierający nową płytę utwór postanowiła pokazać branży muzycznej środkowy palec.

 

 

Drugi album w dyskografii Skunk Anansie ugruntował ich pozycję na europejskiej scenie muzycznej. W 1997 roku zostali nominowani do dwóch nagród MTV Europe Music Awards – w kategorii najlepszy wykonawca rock ich rywalami był na przykład zespół Oasis, a w kategorii najlepszy występ na żywo takie gwiazdy jak U2 i Michael Jackson. Rok później formacja dostąpiła zaszczytu wystąpienia jako jedyny europejski zespół na specjalnym koncercie z okazji 80 urodzin Nelsona Mandeli, a w 1999 roku Skunk Anansie zostali headlinerami największych europejskich festiwali – brytyjskiego Glastonbury i duńskiego Roskilde.

 

 

W sierpniu 1999 roku opublikowany został trzeci w ogóle, a pierwszy od momentu podpisania lukratywnego kontraktu z wytwórnią Virgin, studyjny album formacji Skunk Anansie. Post Orgasmic Chill okazał się być dużym sukcesem – płyta pokryła się złotem między innymi w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Danii i Holandii, a także podwójną platyną we Włoszech. Dwa lata później członkowie zespołu postanowili jednak zakończyć działalność grupy. Każdy z nich spróbował rozwinąć solową karierę, ale nikomu nie udało się osiągnąć sukcesu na miarę Skunk Anansie.

 

 

Przerwa w działalności zespołu trwała osiem lat. Pierwszy koncert po ponownym zejściu się członków formacji odbył się w lokalizacji dla tej grupy bardzo symbolicznej – klub Water Rats to to samo miejsce, w którym zaczynali występy jako Skunk Anansie niemal dokładnie piętnaście lat wcześniej. Zespół postanowił uczcić swój powrót również poprzez wydanie kompilacji Smashes & Trashes, na której oprócz największych hitów pojawiły się również trzy nowe utwory.

 

 

Szybko okazało się, że powrót Skunk Anansie nie był jednorazowym wydarzeniem zorganizowanym przez członków zespołu w celu opłacenia zaległych rachunków. W 2010 roku ukazał się album Wonderlustre, który był pierwszym studyjnym wydawnictwem formacji od jedenastu lat. Godziny spędzone razem w studiu nagraniowym oraz na koncertach zapewne przypomniały muzykom najlepsze czasy zespołu, a efektem była kolejna już płyta – wydany w 2012 roku krążek Black Traffic.

 

 

Na początku grudnia 2015 roku formacja podała informację o planach na obecny rok – na 15 stycznia zaplanowano premierę szóstego studyjnego albumu nazwanego Anarchytecture, a już od pierwszych dni lutego Skunk Anansie rozpoczynają trasę koncertową. Spośród zaplanowanych występów większość została wyprzedana w ciągu kilku dni, co wyraźnie pokazuje, że ta brytyjska formacja mimo ponad dwudziestu lat na scenie wciąż wzbudza ogromne emocje.